Miss B & The Roosters (B) Blues, Roots, Soul & Roots Missy Sippy Gent (05-03-2020) reporter: Marcel photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Miss B © Rootsville 2020

Dat het drukke dagen zouden worden deze week, wist ik al een tijdje. Nog maar net terug van het John Lewis optreden, of ik was alweer op weg naar Gent en zaterdag staat ons dan weer Hageland Blues & Roots festival te wachten. In het kader van hun Local Heroes concerten, kregen ze in de Missy Sippy nu Miss B & The Roosters over de vloer of beter gezegd on stage.

Miss B, dat is Gentse soul lady Bianca Rooms en ze wordt vergezeld door haar Roosters, met name Jeffrey Thielens (bluesharp), Kris De Hooghe(drums), Dirk Pluim (upright bass), Koen Van der Gucht (guitar) en Lajos Tauber (lead guitars). Men beloofde ons een echte rockin’ and rollin’ evening. Allemaal streekgenoten, want buiten Lajos is iedereen afkomstig uit het Waasland. Ik keek er dus ook naar uit.

Het was miserie weer om naar Gent te trekken, de regen viel alweer met bakken uit de lucht. Ik hoop dat Frank Deboosere ondertussen wel zou mogen vertellen dat het grondwater terug op peil is. In de joint aan de Leie was het bakje vol, niet met stro, maar met talrijke sympatisanten, vrienden en femailieleden van de band. Het beloofde een warme avond te worden, want aan de gezichten te zien, had iedereen er zin.

Een beetje zenuwen zaten er bij Miss B wel in vertelde ze, maar dat ging snel over na het eerste nummer ‘Trouble’. Het tempo schoot omhoog met een pittige versie van ‘Going Up The Country’ , covertje van ‘Canned Heat’. Ideaal voor drummer Kris om stevig van jetje te geven op zijn drumstel. De eerste set zat goed in elkaar, met een afwisseling van pittige en stevige nummers, afgewisseld met enkele rustpunten. Ook de keuze van de songs kon mij bekoren met zaken als ‘He’s A Tramp’, ‘Feel In Love With A Boy’ en Tom Waits’ ‘Heartattack & Vine’. Miss B staat soms wat onwennig op het podium, zeker als ze niet moet zingen, maar haar zangkwaliteiten zijn top. Ze heeft een mooie stem die wonderwel past bij de keuze van de songs.

Een gekke bende wel op dat podium, ze genieten er duidelijk van en amuseren zich rot. Dat enthousiasme straalt natuurlijk over op de aanwezigen, wat resulteert in een zeer leuke avond. Achteraan in zijn hoekje doet Dirk Pluim zijn ding op zijn staande bas, terwijl Kris en Koen de show wat verzorgen. Jeffrey blaast zich de longen uit het lijf op zijn Mississippi saxofoon en Lajos tovert meer dan heel knappe solo’s uit zijn Guttlin. De eerste set vloog voorbij met nog een heel knappe bluesy versie van ‘You Look Like Rain’ van Morphine en ‘Why Don’t You Do Right’.

Tijd voor een kleine pauze en een frisse neus want het was pokkenwarm in de keet. Iedereen terug op adem en klaar voor “round two”. En ze begonnen op hetzelfde niveau als ze waren geeïndigd met ‘Ain’t There Something That Money Can’t Buy’, ‘Do I Move’, ‘Dance Me’ of ‘Valerie’. Het geheel blijft goed gebonden als een goede saus, met hier en daar een vleugje funk, soms wat jazzy, maar steeds kwaliteitsvol.

Ondertussen vloeide de drank rijkelijk en werd de sfeer nog gezelliger. Er werd meegezongen en met de heupen gedraaid, Vele hoofden gingen op en neer en de handjes gingen gewillig op elkaar.
Stilaan trokken we einde show met nog steeds een aantal knappe songs als ‘Feel Like I’m Drowning en ‘Tough Lover’. Bissers moesten we niet vragen want die werden zowaar onmiddellijk aan het optreden gebreid met het fantastische ‘Wang Dang Doodle’ van Koko Taylor en ‘Nosey Joe’ ik denk ooit origineel van Moose Jackson, but forgive me if I’m wrong...

Hiermee kwam een einde aan een, alweer fijne avond, daar in Gent. Niets anders dan blije gezichten en terecht, want iedereen had het meer dan naar zijn zin gehad. Voor wie een band zoekt voor een avond vol of “good times”, dan zijn deze Miss B en haar Roosters zeker aan te raden. Volgende afspraak is zaterdag op Hageland Roots & Blues Night, so be there or be square folks !!! (Marcel)